ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η περιπέτεια ενός ψηφίσματος στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ:
 Η περιπέτεια ενός ψηφίσματος στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, 

γράφει ο Τάσος Χατζηαναστασίου 

Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ δεν κατάφερε να καταλήξει σε καμία ουσιαστική απόφαση για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, ακόμη και για τα πιο επίκαιρα και επείγοντα για τον κλάδο και την κοινωνία. Αυτό αποτελεί ένα μοναδικό κατόρθωμα που οφείλεται κυρίως στην παρελκυστική τακτική της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην απροθυμία της ΔΑΚΕ, στην ακαμψία και απροθυμία των κομματικών παρατάξεων όπως και στην ακατάσχετη διαδικασιολογία που ευδοκιμεί στον συνδικαλισμό της Μεταπολίτευσης. 

Οι Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις είχαν εξαρχής θέση ως μέγιστο στόχο τους την ψήφιση ψηφισμάτων με την απαραίτητη συναίνεση της πλειοψηφίας των συνέδρων. Και πράγματι πέτυχαν να εξασφαλίσουν την μέγιστη δυνατή συναίνεση για μία σειρά από ζητήματα όταν αυτά συζητήθηκαν στην Επιτροπή Τύπου, διαπαραταξιακή επιτροπή, αρμόδια για την συζήτηση των ψηφισμάτων προκειμένου αυτά να τεθούν προς ψήφιση στην ολομέλεια του συνεδρίου.

Ένα από αυτά αφορούσε την απόσυρση του νέου Σχεδίου Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση που συνέταξε το Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. 

Το ψήφισμα αρχικά είχε ως εξής:

«Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ζητά από το ΙΕΠ την απόσυρση του Σχεδίου Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση για τους εξής λόγους: 

-καταργεί την Ιστορία ως διακριτό επιστημονικό αντικείμενο μετατρέποντάς το σε διαθεματικό αντικείμενο χωρίς συγκεκριμένη ύλη, τρόπο αξιολόγησης και διδακτική μεθοδολογία όπως περίπου επιχειρείται να συμβεί με όλα τα διδακτικά αντικείμενα ώστε να μπορούν να διδάσκονται από περισσότερες ειδικότητες.

-εισάγει από το παράθυρο το τετραετές Γυμνάσιο αφού το πρόγραμμα αφορά την Υποχρεωτική Εκπαίδευση και ολοκληρώνεται στην Α΄ Λυκείου 

-περιορίζει συνειδητά την ιστορική γνώση στο όνομα της καταπολέμησης της αποστήθισης

-υπονομεύει την δυνατότητα των παιδιών να αποκτήσουν γενική ιστορική παιδεία και άποψη για τα επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα και τον σύγχρονο κόσμο

-αντικαθιστά τον προ πολλού ξεπερασμένο φρονηματισμό με έναν νέο φρονηματισμό που εξυπηρετεί την αποδοχή του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας 

Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ προτείνει την εφαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας που είχαν εκπονηθεί το 2014-2015 με την συμμετοχή ειδικών επιστημόνων από όλες τις ιστορικές περιόδους συνθετικά από όλες τις απόψεις και χωρίς καμία εξήγηση έμειναν αναξιοποίητα.» 

Μετά από διαβουλεύσεις, ΑΡΕΝ (πρόσκειται στην ΛΑΕ), ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ ζήτησαν και έγινε δεχτό να μην αιτούμαστε την εφαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων του 2015. Επίσης έγιναν δεχτές δύο προσθήκες, μία από το ΠΑΜΕ και μία από τις Παρεμβάσεις (εξωκοινοβουλευτική αριστερά). Η πρώτη αφορούσε το θέμα των ταυτοτήτων καθώς επιχειρείται η συλλογική μας ταυτότητα να αποδομηθεί προς όφελος πολλών επιμέρους ή και ατομικών ταυτοτήτων. Η δεύτερη ήταν πιο ορθόδοξη μαρξιστικά και αφορούσε την επισήμανση ότι η Ιστορία μέσα από τους νόμους της οδηγεί σε κατανόηση του παρόντος. Πρέπει να ομολογήσω ότι το ΠΑΜΕ ήταν πολύ πιο προχωρημένο ιδεολογικά από τις Παρεμβάσεις σε αυτό το σημείο.

Το ψήφισμα στήριξαν όλες οι παρατάξεις εκτός των ΣΥΝΕΚ, που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και εάν το είχαν επιτρέψει οι τακτικισμοί των ΣΥΝΕΚ θα είχε περάσει με μεγάλη πλειοψηφία στο συνέδριο. Έτσι, απετράπη η καταγραφή της πραγματικότητας ότι πρόκειται για ένα Σχέδιο που έχει απονομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Έστω κι έτσι όμως αυτό αποτελεί μία ηθική έστω νίκη και θα πρέπει να αναδειχθεί.

Τάσος Χατζηαναστασίου, αντιπρόσωπος στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με τις Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις

Ο μορφωτικός ρόλος του Δημόσιου Σχολείου

Τοποθέτηση του Παναγιώτη Καρακολίδη στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ 

(Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις):

 Ο μορφωτικός ρόλος του Δημόσιου Σχολείου

Η ομιλία μου αφορά τον απολογισμό πεπραγμένων του απερχόμενου δ.σ. της ΟΛΜΕ τη διετία 2015-2017. Από προηγούμενους μελετητές αναφέρθηκε ότι το απερχόμενο δ.σ. δεν προέβη σε γραπτό απολογισμό και ότι δεν ανέδειξε συγκεκριμένα θέματα την παρελθούσα διετία. Υπάρχει ωστόσο ένα ζήτημα που η ΟΛΜΕ έχει πολλές δεκαετίες να το θέσει και να το διεκδικήσει. Είναι το αίτημα για το μορφωτικό ρόλο του δημόσιου σχολείου. Εδώ πραγματικά υπάρχει ένα μεγάλο κενό στη διεκδίκηση από την Ομοσπονδία μας.

Κοπτόμαστε όλοι για το δημόσιο σχολείο, αλλά αφήνοντάς το χωρίς μορφωτική λειτουργία, το αποδομούμε εμείς οι ίδιοι. Αλήθεια, πόσο αριστερό είναι να βγαίνουν τα παιδιά μας λειτουργικά αναλφάβητα, τα παιδιά των μέσων και κατώτερων οικονομικών στρωμάτων, κι εμείς να μη λέμε τίποτα; Τι εφόδια δίνουμε στα παιδιά μας ώστε να αλλάξουν αυτήν την κακοδαιμονία γύρω μας; Πώς φανταζόμαστε το δημόσιο σχολείο; Ως έναν χώρο που πηγαινοέρχονται μαθητές και δάσκαλοι;

Θα εξηγήσω με τέσσερα παραδείγματα γιατί θεωρώ ότι το δημόσιο σχολείο –που μας ενδιαφέρει- παράγει αγράμματους μαθητές.

Πρώτον, το γυμνάσιο, είπε ένας προηγούμενος ομιλητής ότι έγινε «χώρος της ήσσονος προσπάθειας». Το γυμνάσιο για την ακρίβεια, συνάδελφοι, έχει γίνει τσουλήθρα, όπου ο μαθητής με μια αστραπιαία κατάβαση το ολοκληρώνει. Φύγαμε από το εξεταστικοκεντρικό σύστημα -και καλώς- και πήγαμε στην εθιμικά ακώλυτη προαγωγή με αντικίνητρα στους εκπαιδευτικούς να βαθμολογήσουν σε αυστηρό και παιδαγωγικό πνεύμα.

Δεύτερον, να αναφέρω τις δημιουργικές εργασίες που τέθηκαν φέτος. Η ΟΛΜΕ διακήρυξε ότι καλύπτει τους συναδέλφους που θα απέχουν από τον συντονισμό και την αξιολόγηση τους. Μα, το θέμα δεν είναι η κάλυψη, για να αρνηθούμε άλλο ένα στοιχείο σε μια κατεύθυνση αλλαγής από την παραδοσιακή διδασκαλία. Το θέμα είναι να θιχτεί το έλλειμμα οργάνωσης και το έλλειμμα επιμόρφωσης στην εισαγωγή των δημιουργικών εργασιών στη διδακτική πράξη.

Τρίτον, με τα κλαδικά μαθήματα «Γλώσσα», «Μαθηματικά», «Φυσικές Επιστήμες» δύο ή τρία μαθήματα λογίζονται ως ένα στη εξαγωγή του μέσου όρου βαθμολογίας των μαθητών, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται σε σχέση με τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα, η Φυσική μετρά ως 0,33 ενώ π.χ. τα Αγγλικά ως 1. Άρα, μαθητές με 05 στην Άλγεβρα και 03 στη Φυσική περνάνε πανηγυρικά. Και εμείς στο πνεύμα μια παρεξηγημένης αλληλεγγύης ανεχόμαστε το φαινόμενο αυτό.

Τελευταίο είναι το θέμα της συζήτησης πάνω στα Αναλυτικά προγράμματα. Γίνεται συζήτηση για τα αναλυτικά προγράμματα της Ιστορίας, Γλώσσας και Μαθηματικών και ως Ομοσπονδία δεν έχουμε εκφράσει λέξη. Δεν μας αφορά ότι οι μαθητές μας δεν έχουν αναπτύξει ιστορική σκέψη, δεν έχουν γλωσσική καλλιέργεια; Κι όμως μια πρόταση ολοκληρωμένη από μάχιμους εκπαιδευτικούς για Αναλυτικό Πρόγραμμα που θα έχει ως στόχο να κάνουν οι μαθητές κτήμα τους τα ορόσημα της ελληνικής και παγκόσμιας παράδοσης κι αυτό να γίνει με εκσυγχρονισμό της παράδοσής μας και συνθέσεις τη χρειάζεται η εκπαίδευση και η χώρα.

Θα μου πείτε: τι λέω τώρα; Εδώ έναν γραπτό απολογισμό δεν μπορέσαμε να κάνουμε, θα διαμορφώσουμε εφικτή πρόταση για το μορφωτικό περιεχόμενο του σχολείου;

Η δυσκολία της σημερινής κρίσης με χαρακτηριστικά (ανεργία, υποχώρηση ΑΕΠ) χώρας που βγήκε από πόλεμο απαιτεί υπερβάσεις. Είναι δύσκολα αυτά που ζητάμε, αλλά τα εύκολα έχουν τελειώσει προ πολλού.

Παναγιώτης Καρακολίδης
Αντιπρόσωπος στο 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με τις Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις από την Κομοτηνή. 

Τα αποτελέσματα των εκλογών για το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ

Ολοκληρώθηκαν με τις αρχαιρεσίες για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο και τους εκπροσώπους στο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ οι εργασίες του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ.

Για την ανάδειξη του νέου ΔΣ, ψήφισαν 388 αντιπρόσωποι (379 στο προηγούμενο συνέδριο) και οι 387 έγκυρες ψήφοι (375 στο προηγούμενο) κατανεμήθηκαν ως εξής (στην παρένθεση τα αντίστοιχα αποτελέσματα του 17ου Συνεδρίου που έγινε το 2015):

ΔAKE 119 (3), ΣYNEK 87 (3) ΠAPEMBAΣEIΣ 64 (2 EΔPEΣ) ΠAME 55 (2), APEN 14, ΠEK 36 (1), AΝEK 9, AΓ KINHΣEIΣ 2, ANTEΠIΘEΣH 1.

Από ΔΑΚΕ: Τσουχλος, Παπαχρήστος, Κωνσταντίνου.
Από ΣΥΝΕΚ: Ζωγραφάκη,Μαλαγαρης,Μπουντουλουλης
Από ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Δανιήλ,Καρυωτης
Από ΠΑΜΕ: Περιμένουν γραμμή απ' το Κόμμα
Από ΠΕΚ: Παπαδαντωνάκης